About

Փշրուած հայելի մը... Այսպէս կը տեսնեմ ինքզինքս:

Վեց տարեկանէս սկսեալ կտորներու բաժնուած, մինչեւ դարձայ մեծահասակ, կեանքին դէմ պայքարող:

Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմի բեկորներով հայելի մը, որուն մէջ ինքզինքս կը տեսնէի հանելուկի կտորներով , որոնք պէտք է միացուէին՝ կերտելու իմ իսկական պատկերս:

Մանկութեանս յիշատակները կը կրեն քաղաքացիական պատերազմի արիւնահեղութեան հետքերը: Վեց տարեկան էի երբ պատերազմը սկիզբ առաւ, եւ այդ էր առաջին հանդիպումս մահուան հետ:    

Պէյրութի փողոցներուն մէջ ես տեսայ մահը:

Ընտանիքս՝- մայրս, երկու քոյրերս եւ եղբայրս - պատերազմի ճիրաններուն մէջ գտնուող Լիբանանէն փախան դէպի ապահով Սէուտական Արաբիա, ուր հայրս կ'աշխատէր օրապահիկ ապահովելու: 

Ռումբերու պայթումներուն եւ Պէյրութի համեմատաբար խաղաղ ժամանակներուն միջեւ կ'երազէի դառնալ հեռատեսիլի բեմադրիչ:

Երազը դարձաւ իրականութիւն եւ, առաջին անգամ ըլլալով, լոյսի նշոյլ մը նշմարեցի փապուղիին ընդմէջէն:

Յաճախեցի Պէյրութի Սէն Ժոզէֆ համալսարան, յետագային հոնկէ վկայուելով որպէս հեռուստացոյցի ծրագիրներու բեմադրիչ: 

Խորհեցայ, թէ համալսարանական վկայականովս դիւրութեամբ պիտի կարենամ գործ մը գտնել... բայց, աւա՜ղ... դարձեալ անդրադարձայ, որ կեանքը անարդար է, եւ իմ պայքարս շարունակուեցաւ:

Հեռուստացոյցի աշխարհին մէջ զանազան գործեր ստանձնեցի, մինչեւ որ օր մը, հօրս նման, որոշեցի ճամպրուկներս հաւաքել եւ ճամբորդեցի Արաբական Միացեալ Էմիրութիւններ, որ մօտ է Սէուտական Արաբիոյ, ուր հայրս անցուցած է իր կեանքի լաւագոյն տարիները:

Անգամ մը եւս, Ապու Տապիի հեռուստացոյցի պետական կայանէն անցայ Տուպայի հեռուստացոյցի պետական կայանը եւ ի վերջոյ հաստատուեցայ որպէս հեռուստացոյցի ծրագիրներու բեմադրիչ, MBC խումբին եւ «Ալ Արապիա» եւ «Ալ հատաս» կայանին հետ:

Այս բոլոր վերիվայրումները, թէ՛ կեանքի եւ թէ՛ ասպարէզի մէջ, բնական էին ինծի համար, նկատի առնելով, որ մանկութեան միայն տխուր յուշեր ունէի:

Արագընթաց քաղաքի մը մէջ առանձնութեան պատճառով մտայ ընկճուածութեան փուլ մը, շրջապատուած ըլլալով միայն քանի մը անձերով: Իրականութեան մէջ, ես չեմ գիտեր փոխ յարաբերիլ մարդոց հետ, ընկերներ կազմել եւ անոնց օգնութեան դիմել:

Այս մարտահրաւէրները իրենց գագաթնակէտին հասան մօրս մահով 2006 թուականին:

Մահը անգամ մը եւս աչքերուս մէջ կը նայէր եւ այս անգամ ստիպուած էի զայն դիմակայել:

Մահը խոր ցաւ կը պատճառէ երբ այլեւս մանուկ չես, այլ՝ չափահաս: Այդ տարբեր առերեսում է:

Զայրոյթը եւ ցաւը բարձրացան նոր մակարդակներու եւ ես ապրեցայ նոր զգացումներ, որոնց մասին բնաւ չէի իմացած... բայց անօգուտ:

Օր մը, բարեկամ մը այցելեց տունս եւ դրական ուժականութիւն կերտեց փշրուած աշխարհիս շուրջ:

Այդ օր ես սկսայ հետաքրքրուիլ հոգեկան բուժումով, Չաքրայի ուժականութեամբ, եոկայով եւ խոկումներով:

Հոս կեանքը սկսաւ զիս այլ՝ նոր ճանապարհով տանիլ... մօտս սկսաւ հետաքրքրութիւն յառաջանալ շրջապատիս նկատմամբ: Սկսայ ընտելանալ կեանքին հետ: 

Ուրախ եւ հետաքրքրուած ըլլալով ուժականութեամբ բուժումի գաղափարին հետ, միեւնոյն հետաքրքրութիւնը բաժնող անձերու հետ որոշեցի Նեփալ ճամբորդել:

2015-ի Ապրիլին հասայ Քաթմանտու:

Երկու օր ետք, 25 Ապրիլին, զգացի երկրին գետինը կը շարժէր:

Անմիջապէս վերյիշեցի պատերազմական Լիբանանը եւ ռմբակոծումները:

Բայց ոչ, այս մէկը տարբեր էր... երկրաշարժ էր:

Սարսաբած էի, բայց մօրս ձայնը լսեցի՝ «Մի վախնար, աղջիկս, ամէն բան լաւ պիտի ըլլայ»։

Այդ օր 9.000 հոգի մահացաւ եւ 22.000 վիրաւորուեցան։

Այս դէպքը եկաւ զիս արթնցնելու, որ պէտք է կառչած մնամ կեանքին եւ իւրաքանչիւր օրը արժեւորեմ անվախօրէն եւ առանց զղջումի: 

Երբ ի վերջոյ ապահով հասայ Տուպայ, ինծի համար սկսաւ ուրիշ ճանապարհորդութիւն մը՝ ինքնայայտնաբերումի, եւ թէ ինչու ես պիտի ապրէի երկրաշարժի աղէտին փորձառութիւնը:

Կեանքս միանգամ ընդմիշտ վերահսկելու ամէն տեսակի բուժումները փորձեցի:

Սկսայ սորվիլ հիփնոսացումի բուժումին մասին, ինչ որ առիթ տուաւ ինծի յայտնաբերելու մտքիս անգիտակից բաժնին թաքուն հատուածները:

Սորվեցայ ընդունիլ կեանքի պայմանները եւ հաշտ ըլլալ անոնց հետ: Դադրեցայ ջղային անձ մը ըլլալէ: Սկսայ հասկնալ անձս, ընտանիքս եւ շրջապատս:

Սկսայ, առաջին անգամ ըլլալով, շնչել, զգալ որ կը շնչեմ... որ ողջ եմ:

Մանաւանդ երբ մասնակցեցայ Վիրճինիա Սաթիր ընտանեկան բուժումի դասընթացքին:

Շնորհակալ եմ ապրած իւրաքանչիւր օրուան համար: Իսկական կեանքս սկսաւ այն պահուն, երբ ընտելացայ անձիս հետ եւ սկսայ գիտակցիլ իմ ունեցած օրհնութիւններուն:

Զարթնեցէք, ժամանակն է ձեր աչքերը բանալու եւ յայտնաբերելու նոր աշխարհ մը եւ դուք ձեզ՝ որպէս նոր անձ:

Ձեր անձը գտնելու ճամբուն վրայ ձեզի կը մաղթեմ բարի ճանապարհորդութիւն: